شاید پیشرانههای الکتریکی دورنمایی از آیندهی صنعت خودرو باشند اما نمیتوان به یکباره دست از پیشرانههای احتراق داخلی شست.
توسعهی بیشتر قوای محرکهی احتراق داخلی همواره ادامه دارد؛ و یکی از پیشروهای این زمینه شرکت مک لارن است.
این اسپورت ساز بریتانیایی رئیس کنسرسیومی است که هدف بهبود خروجی و آلایندگی و مصرف سوخت پیشرانههای احتراق داخلی را دنبال میکنند. مرکز قوای محرکهی پیشرفتهی دولت بریتانیا حامی این موضوع است. شریک پیشرانهی مک لارن یعنی ریکاردو نیز بخشی از این برنامه بوده و دیگر بازیگران اصلی این برنامه عبارتاند از Grainger & Worral، Lentus Composites، دانشگاه Bath و گروه بامو.
اما حضور بامو در این برنامه توجه ما را به خود جلب کرده است. آخرین باری که مک لارن با بامو همکاری داشت شاهد تولد مک لارن F1 اسطورهای بودیم. این خودرو پیشرانهای 12 سیلندر و 6.1 لیتری با قدرت 618 اسب بخاری داشت. اخیراً نیز بامو پیشروی توسعهی سیستم تزریق آب جدید برای خنک کردن محفظه احتراق بوده است. این سیستم که در M4 GTS بکار رفته کمک میکند پیشرانهی 6 سیلندر 3 لیتری توئین توربوی خودروی یاد شده قدرت نزدیک 500 اسب بخاری داشته باشد. این میزان خروجی نسبت به قدرت 425 اسبی M4 استاندارد افزایش چشمگیری بهحساب میآید.
آیا سیستم تزریق آب میتواند به مک لارن در تولید قدرت بیشتر از پیشرانه 8 سیلندر 3.8 لیتری کمک کند؟ البته که نیازی به گفتن نیست که این تکنولوژی بخش ضروری برنامهی یاد شده است.
مدیر مک لارن مایک فلوویت میگوید:
ما به طراحی و ساخت مستقل پیشرانههای خود ادامه خواهیم داد و مزیتهای این پروژه به ما کمک خواهد کرد تا توسعهی نسل جدید قوای محرکهی خود را سرعت ببخشیم.