وقتی که به صحرای نوادا می روید و در بیابانی که 40-50 درجه سانتی گراد دما دارد قرار می گیرید از خودتان می پرسید که واقعا کدام آدم عاقلی در این محیط کارخانه ای می سازد؟
البته که ایلان ماسک.
او آینده شرکت و بخش اعظمی از ثروت اش را به کارخانه ای اختصاص داده که گیگافکتوری نام دارد و اگر همه چیز طبق انتظارات پیش برود، ماسک می تواند Master Plan خود را محقق سازد.
گیگافکتوری تسلا، مقیاسی واقعی از بزرگ اندیشی و جاه طلبی ایلان ماسک را نشان می دهد. وقتی که ساخت کارخانه به اتمام برسد، ماسک صاحب بزرگ ترین سازه ای است که تاکنون به دست بشر ساخته شده، البته از لحاظ سطحی که اشغال می کند. و اگر همه چیز طبق نقشه پیش برود، کارخانه قادر است تا به میزان 150 گیگاوات ساعت باتری در طول یک سال تولید کند.
این میزان برای تامین 1.5 میلیون واحد خودروی Model 3 تسلا کافی است. تسلا امید دارد تا پیش از 2018، سالانه 35 گیگاوات ساعت باتری تولید کند که می شود برابر با 500 هزار خودروی مدل 3.
واژه «بزرگ» را در فرهنگ لغات جستجو کنید تا ببینید معادل آن ها چیست: عظیم، غول آسا، بی نهایت، غیر قابل تصور، حجیم، طویل، هیولا، غیر قابل باور و هر عبارت دیگری که تصورش را کنید در مورد گیگافکتوری صادق است. شاید حتی این کلمه ها به خوبی قادر به توصیف سازه عظیم ماسک هم نباشد.
از شمال تا جنوب، ماسک گیگافکتوری را «کاملا رومانتیک» توصیف می کند. این ساختمان به قدری بزرگ است که اگر 107 زمین فوتبال آمریکایی را کنار هم بگذارید، می شود تقریبا هم سطح با طبقه همکف. این کارخانه البته دو تا چهار طبقه است و در نواحی خاصی باید طبقه های فوق را هم در نظر گرفت. 10 هزار اسب وحشی نیز در این ناحیه زندگی می کنند و از منابع آبی که تسلا برای ساخت و ساز و تامین کارگران و مهندسان اش استفاده می کنند بهره می برند.
ماسک در یکی از کنفرانس های خبری اش به یکی از خبرنگاران گفت: «عالی است، شبیه به غرب وحشی می ماند.»
اما طبق گفته تسلا، ساخت این کارخانه فقط به خاطر تولید باتری نیست. مدل 3 را فراموش کنید. موفقیت گیگافکتوری، حیاتی ترین بخش آینده تسلا و رسیدن ماسک به اهدافی نظیر نجات دادن دنیا از تغییر اقلیم است. بدون گیگافکتوری، هیچ مدل 3 ای وجود نخواهد داشت، چون اساسا باتری به اندازه کافی وجود ندارد.
ماسک می گوید: «ما کارخانه را به مانند یک محصول در نظر می گیریم. کارخانه مثل ماشینی است که ماشین های بیشتری تولید می کند. خود کارخانه واقعا توجه بیشتری از سوی مهندسان خلاق می طلبد تا محصولی که قرار است تولید کند.»
ماسک اعتقاد دارد که استخدام افراد در مسیر تولید جهت پالایش کار، استفاده بهتری از نیروها خواهد بود تا اینکه بخواهد مهندسان را بر سر پروژه تولید خودروها بگذارد و مجبورشان کند بهترین بهره وری را از آن بیرون کشند. مهندسی که روی کارخانه کار می کند 5 الی 10 برابر مفیدتر از مهندسی است که روی خودرو کار می کند.
بهتر کردن محصولی که همین حالا خوب است و به میزان قابل قبولی بهره وری دارد کار واقعا دشواری محسوب می شود. اما گماردن همان نیروی مهندسی روی پروژه هایی که می توانند بهره وری بهتر و در نتیجه تجربه بهتری ارائه دهند از نگاه او اولویت دارد.
سه سال پیش، زمانی که طرح گیگافکتوری مطرح شد، همه ما متعجب بودیم و وقتی برای اولین بار ایده ها را شنیدیم و روی کاغذ دیدیم برای مان غیر قابل باور بود. پاناسونیک هم حتی در این پروژه سرمایه گذاری می کند و خطوط تولید مخصوص خودش را خواهد داشت ولی در ابتدا آن ها هم باوری به این پروژه نداشتند.
یوشی یامادا، مدیر پاناسونیک می گوید: «سه سال پیش، وقتی ایده گیگافکتوری را شنیدم فکر کردم که طرح دیوانه واری است. در آن زمان، ظرفیت تولید گیگافکتوری می توانست مجموع تولید کل صنعت باتری سازی را پشت سر بگذارد. نه تنها فقط پاناسونیک، نه تنها فقط ژاپنی ها، بلکه همه کمپانی های ژاپنی، کره ای و چینی روی هم رفته. به نظرم دیوانه وار بود.»
در ادامه می افزاید: «اما من هم دیوانه بودم و اشتباه فکر می کردم. پس از موفقیت شگفت آور مدل 3 پس از معرفی، تقاضا برای باتری های تولیدی آن بالا است. بنابراین سه سال پیش فکر کردم طرح دیوانه وارد است، ولی خودم آن دوران دیوانه بودم.»
این پروژه به همان اندازه که برای تسلا چالش برانگیز است، برای پاناسونیک هم بزرگ خواهد بود. عمده باتری های مصرفی ما در آسیا تولید می شوند و این کارخانه برای پاناسونیک جزو اولین ها خواهد بود. یامادا می گوید: «واقعا می خواستیم به داشتن دنیایی پایدارتر کمک کنیم، این اول از همه بود. در ثانی، ارتباط ما از خریدار و تامین کننده به یک تیم واحد تغییر پیدا می کرد.»
ماسک می گوید: «گیگافکتوری شگفت انگیزترین کمپانی جهان است، اگر می خواهید در یک کارخانه کار کنید، آن کارخانه اینجا خواهد بود. گزینه شماره دو چه می تواند باشد؟»
بزرگ بینی این فرد از آنچه که فکر می کنید بیشتر است. ماسک اعتقاد دارد که گیگافکتوری برای خودروهای الکتریکی به اندازه خطوط تولید هنری فورد در قرن گذشته برای صنعت خودروسازی، اهمیت دارد.
مواد خام و بی مصرف از جنوب کارخانه وارد خطوط تولید شده و باتری های شکیل و بسته بندی شده از شمال کارخانه خارج می شوند که همه شان به لطف ربات ها و 10 هزار کارمند جدید تسلا امکان پذیر خواهد شد. تمامی فلزات در ایالات متحده آمریکا به دست آمده اند و هیچ کدام شان از چین وارد نمی شود.
تسلا می خواهد خودش همه کارهای مورد نیاز برای تولید باتری و خودرو را یاد بگیرد و وابستگی اش را کاهش داده و پول کمتری هم پرداخت کند. آینده گیگافکتوری دقیقا بر همین پایه استوار شده. شاید سال ها بعد گیگافکتوری های دیگری ساخته شود و کارخانه هایی با همین عظمت مشغول تولید خودروهای تسلا شوند.
اما چرا در صحرای نوادا؟ دلیل اول پرداخت مالیات قابل قبول است. دانشگاه نوادا با همکاری تسلا در حال برگزاری کلاس های مرتبط با تکنولوژی باتری است تا مهندسینی پرورش دهد که در آینده به کار خواهند آمد. از سوی دیگر، مقامات این ایالت در حال ساخت جاده ای منشعب از یک بزرگراه اصلی کشور به سوی پارک صنعتی (جایی که گیگافکتوری در آن قرار دارد) نیز هستند.
دلیل آخر و پر اهمیت نیز مبحث کاهش هزینه تولید باتری است که سبب کاهش قیمت خودروهای تسلا و منابع قدرت شان می شود. همین مسئله برگ برنده تسلا در رقابت آینده خودروهای الکتریکی نیز خواهد بود.
تسلا واقعا نمیشه تو کلمه بزرگ تفسیر کرد