آیا پورشه هنوز تنها یک اسپورت‌ساز است؟

در دنیا دو نوع خودروساز وجود دارد: خودروسازهایی که مدل‌های متنوع و مختلفی را ساخته و آن‌هایی که روی یک نوع از خودروها تمرکز دارند.

در دسته‌ی اول شرکت‌هایی چون فورد، تویوتا و حتی مرسدس بنز قرار دارند که همه نوع خودرو از هاچبک گرفته تا سدان و شاسی‌بلند و خودروی اسپورت را عرضه می‌کنند. در دسته‌ی دوم برندهایی نظیر جیپ و فراری جای می‌گیرند که همه‌ی انرژی خود را معطوف نوعی خاص از خودروها کرده‌اند؛ اما درباره‌ی پورشه چه؟

این خودروساز آلمانی همانند لامبورگینی یا استون مارتین نامی برای خود دست‌وپا کرده است: تولیدکننده‌ی خودروهای اسپورت دو درب لذت‌بخش؛ اما پورشه‌ی امروزی، کمپانی بسیاری متفاوتی نسبت به آنچه چندین دهه‌ی پیش می‌شناختیم است.

نقطه‌ی تغییر پورشه در سال 2002 و معرفی کاین بوده است. اولین کراس اوور پورشه همچنین اولین خودروی پورشه با بیش از دو درب بود که جدای از فوت‌وفن‌های بازاریابی، معمولاً به عنوان خودرویی اسپورت تعریف نمی‌شد. بعد از کاین پورشه در سال 2009 پانامرا را که عنوان اولین سدان این شرکت را یدک می‌کشید معرفی کرد و در سال 2014 نیز ماکان به عنوان برادر کوچک کاین به بازار ارائه شد.

این تنوع محصولات پورشه را وارد عصر جدیدی کرده است؛ اما آیا پورشه هنوز هم می‌تواند خود را منحصراً سازنده‌ی خودروهای اسپورت خطاب کند؟ بیایید نگاهی به اعداد بیندازیم.

سال گذشته پورشه با فروش 237778 دستگاهی رکورد جدیدی را بر جای گذاشت. این میزان تولید برابر با تولید یک هفته‌ی کل گروه فولکس‌واگن است. از این میزان تولید کمتر از 14 درصد (32409 دستگاه) به مدل افسانه‌ای 911 تعلق داشته است. این میزان فروش 911 را با فروش ماکانی مقایسه کنید که حدود 40 درصد فروش جهانی پورشه را در جهان تشکیل داده است.

اما جزئیات فروش پورشه در آمریکا جالب‌تر است. جایی که فروش خودروهای اسپورت نسبت به کراس اوورها چربش نسبی داشته است. از 54280 دستگاه پورشه‌ی فروخته شده در آمریکا در سال 2016، ماکان با فروش 19332 دستگاهی بازهم پرطرفدارترین مدل بوده که برابر با حدود 35 درصد فروش است. کاین نیز با فروش 15383 دستگاهی (28 درصد) در رتبه‌ی دوم قرار گرفته است. خانواده‌ی 911 با همه‌ی اعضای خود تنها 8901 دستگاه فروش داشته‌اند (16.5 درصد) و 718 باکستر/کیمن با فروش 6260 دستگاهی در رده‌ی بعدی قرار گرفته است. فروش پانامرا نیز نسبتاً کم بوده است (4403 دستگاه یا حدود 8 درصد فروش پورشه در آمریکا).

ما فرصت پورشه برای به دست آوردن سود بیشتر را سرزنش نمی‌کنیم. درهرحال این تجارت است؛ و بسیاری از خودروسازهای دیگر که مدل‌های اسپورت تولید می‌کنند همین مسیر را برگزیده‌اند؛ مثلاً مزراتی را در نظر بگیرید که فروش مدل‌های سدان گیبلی و کواترو پورته آن بیشتر از کوپه و کانورتیبل گرن توریسمو است. فروش کراس اوور لوانته نیز به زودی افزایش خواهد یافت.

اما اینجا تفاوتی بین مزراتی و پورشه وجود دارد (فراموش نکنید پورشه در سال 2016 و در آمریکا بیش از 4 برابر مزراتی خودرو فروخته است). تلاشی که مزراتی برای حضور در بخش خودروهای لوکس دست‌یافتنی‌تر دارد، پورشه سال‌ها پیش آن را انجام داده و هنوز هم در همه‌ی بازاریابی‌ها و کنفرانس‌های خبری خود را منحصراً سازنده‌ی خودروهای اسپورت می‌داند.

اعداد گفته شده به خوبی پاسخ سؤالات ما را می‌دهند؛ اما رقبایی مثل لامبورگینی یا استون مارتین وقتی کراس اوور خودرو را به منظور تلاش برای تکرار موفقیت پورشه عرضه کنند چگونه خود را معرفی خواهند کرد؟

منبع: carscoops