تا همین چند سال پیش، خودروهای با سوخت جایگزین یک گروه حاشیه‌ای در بازار بودند که تعداد محدودی از مدل‌ها را شامل می‌شدند. امّا امروزه، هیبریدی‌ها تبدیل به گزینه‌ای رایج در محصولات اکثر خودروسازان معتبر شده‌اند، کاهش قیمت قابل‌ملاحظه مدل‌های الکتریکی همگام با ارزان‌تر تمام شدن تولید باتری‌ها ادامه دارد و خودروهای پیل سوختی با پیشرانه هیدروژنی رفته‌رفته در بازارهای سراسر دنیا ظاهر می‌شوند. برای آنها که می‌خواهند مصرف سوخت‌های فسیلی خود را به حداقل برسانند، هیچ‌گاه به این اندازه در بازار گزینه وجود نداشته است. در ادامه، اطلاعات مربوط به دسته‌بندی‌های مختلف این نوع خودروها به صورت اعداد و ارقام ارائه می‌شود.
۱) قیمت
- پلاگین هیبرید: ۲۷۱۰۰ دلار (تویوتا پریوس پرایم مدل ۲۰۱۷)
- هیبریدی: ۲۴۶۸۵ دلار (تویوتا پریوس مدل ۲۰۱۷)
- هیدروژنی: ۵۷۵۰۰ دلار (تویوتا میرای مدل ۲۰۱۷)
- برقی: ۳۷۲۲۱ دلار (متوسط مدل‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷)
در تمام دسته‌بندی‌های «خودروهای با سوخت جایگزین»، قیمت‌ها با نرخ نسبتاً بالایی رو به کاهش است. قیمت مدل پلاگین هیبرید تویوتا، پریوس پرایم از ۲۷ هزار و ۱۰۰ دلار آغاز می‌شود. بهینه‌سازی هزینه‌ها همراه با ارتقای تکنولوژی تولید از این موضوع حکایت دارد که این تنها یک شروع برای تولید مدل‌های مقرون‌به‌صرفه از این نوع است. در گزارشی تازه از شورای حفاظت منابع طبیعی امریکا (NRDC) پیش‌بینی شده که در دهه آینده، روند نزولی قیمت تمام‌شده باتری‌ها ادامه داشته باشد و در نتیجه، خودروهای الکتریکی به یک سطح دست‌یافتنی برای تعداد بیشتری از مشتریان برسند. مزایای این نوع خودروها نیز نقش مهمی را ایفا خواهند کرد. به عنوان مثال مدل هیدروژنی تویوتا میرای با ۳ سال سوخت رایگان و ۵ هزار دلار تخفیف در کالیفرنیای امریکا عرضه می‌شود.
۲) هزینه رانندگی در مسافت ۱۰۰ مایل (۱۶۰ کیلومتر) بر اساس برآوردهای EPA
- پلاگین هیبرید: 2.51 دلار
- هیبریدی: 4.34 دلار
- هیدروژنی: 8.30 دلار
- برقی: 4.00 دلار
کاهش آلودگی کربنی اتومبیل تنها بخشی از مزایایی است که موجب تمایل رانندگان به کم‌کردن مصرف سوخت‌های فسیلی می‌شود. امّا استفاده از خودروهای سبز باعث می‌شود که در هزینه‌های تعداد زیادی از رانندگان نیز صرفه‌جویی شود. در حالی که متغیرهای زیادی در هزینه‌های رانندگی مؤثر هستند، در مورد مدل‌های با سوخت جایگزین باید با اطمینان گفت که این نوع خودروها کمتر در معرض نوسانات قیمت بنزین هستند.
۳) بازدهی (مصرف سوخت یا مصرف سوخت معادل در هر ۱۰۰ کیلومتر)
- پلاگین هیبرید: 1.77 لیتر معادل به صورت ترکیبی، 4.36 لیتر به صورت ترکیبی
- هیبریدی: 4.36 لیتر به صورت ترکیبی
- هیدروژنی: 3.51 لیتر معادل
- برقی: 1.93 لیتر معادل
علاوه بر صرفه‌جویی در هزینه‌ها، هیچ‌چیز مانند تخمین‌های بازدهی سازمان حفاظت محیط زیست امریکا بر ارزش خودورهای با سوخت جایگزین نمی‌افزاید. همگام با رشد و بلوغ تکنولوژی، این وسایل نقلیه پیل سوختی هستند که می‌توانند فواصل خالی را در این زمینه پُر کنند.
۴) دسترسی به ایستگاه‌های سوخت‌گیری (امریکا، داده‌های وزارت انرژی)
- پلاگین هیبرید: ۱۸۲ هزار و ۸۷۸ ایستگاه (پمپ بنزین‌های عمومی و ایستگاه‌های شارژ الکتریکی)
- هیبریدی: ۱۶۷ هزار و ۵۳۱ ایستگاه (پمپ بنزین‌های عمومی)
- هیدروژنی: ۳۳ ایستگاه
- برقی: ۱۵ هزار و ۴۶۴ ایستگاه (۴۰۶۳۰ درگاه شارژ) تا تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۷
توسعه زیرساخت‌های جدید یکی از بزرگترین موانع بر سر راه خودروسازان و مشتریان آنها برای استفاده از سوخت‌های جایگزین است. این در حالی است که همکاری‌های دولت با بخش خصوصی، نظیر آنچه در ژاپن و آلمان اتفاق می‌افتد، ثابت کرده که می‌تواند در ساخت سیستم‌های جدید برای زیرساخت‌های سوخت‌گیری هیدروژن مفید باشد. در حال حاضر، ساخت تعداد بیشتری از ایستگاه‌ها برای کالیفرنیا برنامه‌ریزی شده‌اند و یک شبکه گسترده‌تر با فواصل دورتر در آینده‌ای نزدیک درنظر گرفته شده است.
۵) بُرد مسافت
- پلاگین هیبرید: ۱۰۳۰ کیلومتر
- هیبریدی: ۹۴۶ تا ۱۰۱۹ کیلومتر
- هیدروژنی: ۵۰۲ کیلومتر
- برقی: ۱۹۱ کیلومتر
یکی از نگرانی‌های اصلی اکثر رانندگانی که از وسایل نقلیه با سوخت جایگزین استفاده می‌کنند، حداکثر شعاع مسافتی است که می‌توانند با یک بار شارژ باتری‌ها یا سوخت‌گیری کامل مدل‌های هیبریدی و هیدروژنی طی کنند. در همین حال، همراه کاهش مستمر قیمت این تکنولوژی‌ها، دامنه مسافت و راندمان این خودروها روندی صعودی پیدا کرده است. به عنوان مثال، پریوس پرایم ۲۰۱۷ با ترکیب مهندسی سبک‌وزن و یک پیشرانه هیبریدی فوق‌بهینه، مرزهای قابلیت وسایل نقلیه پلاگین هیبرید را جابجا نموده است.
۶) زمان سوخت‌گیری یا شارژ دوباره
- پلاگین هیبرید: کمتر از ۵ ساعت و ۳۰ دقیقه با استفاده از یک درگاه برق استاندارد ۱۱۰/ ۱۲۰ ولتی، حدود ۲ ساعت و ۱۰ دقیقه با استفاده از یک ایستگاه شارژ عمومی ۲۴۰ ولت.
- هیبریدی: سوخت‌گیری کامل در عرض ۵ دقیقه.
- هیدروژنی: حدود ۵ دقیقه برای سوخت‌گیری کامل.
- برقی: به طور متوسط 5.8 ساعت با درگاه ۲۲۰ / ۲۴۰ ولتی و 21 ساعت با درگاه ۱۱۰ / ۱۲۰ ولتی.
مانند سایر زمینه‌های متربط با وسایل نقلیه سوخت جایگزین، شرایط در سوخت‌گیری و شارژ دوباره نیز به سرعت در حال تغییر است. در حالی که رانندگان هنوز هم با استفاده از برق خانگی، زمان زیادی را صرف شارژ خودروهایشان می‌کنند، ولی تکنولوژی و زیرساخت‌های موجود برای ایستگاه‌های شارژ سریع توسط برخی سازندگان ارائه شده است و وسایل نقلیه الکتریکی به این وسیله می‌توانند در کمتر از یک ساعت شارژ شوند. امّا وسایل نقلیه‌ای که از پیشرانه پیل سوختی هیدروژنی استفاده می‌کنند، از جمله تویوتا میرای، در زمینه سوخت‌گیری دارای زمانی مشابه وسایل نقلیه بنزینی معمولی هستند؛ آن هم بدون آن که بوی ناخوشایند بنزین را به همراه داشته باشند.
۷) قدرت پیشرانه
- پلاگین هیبرید: 121 اسب‌بخار
- هیبریدی: ۹۵ اسب‌بخار
- هیدروژنی: ۱۵۱ اسب‌بخار
- برقی: ۱۲۰ اسب‌بخار
همراه با تغییر سوخت پیشرانه‌ها، مفاهیم مرتبط با اسب‌بخار نیز تغییر کرده است. در حالی که قبلاً وسایل نقلیه سنگین به قدرت‌های بالایی احتیاج داشته‌اند، امّا خودروهای با سوخت جایگزین امروزی سبک‌تر هستند و بنابراین با سطح قدرت کمتر، عملکرد مناسبی در حرکت خواهند داشت.
۸) شتاب‌گیری (صفر تا 96.6 کیلومتر بر ساعت، بر اساس تست مجله Car and Driver)
- پلاگین هیبرید: 10.9 ثانیه
- هیبریدی: 10.5 ثانیه
- هیدروژنی: 9.0 ثانیه
- برقی: 9.6 ثانیه
در حالی که شتاب‌گیری و صفر تا صد از موضوعات داغ بین علاقه‌مندان دنیای خودرو به شمار می‌رود، امّا برای بسیاری از رانندگان این پارامتر نشان‌دهنده این است که خودروی مذکور چگونه می‌تواند در عمل و در مواقعی مانند پیوستن به ترافیک بزرگراه، به سرعت مناسب برسد.
منبع: roadandtrack
جوایز خودروی سبز سال 2017 
نمایشگاه خودروی لس آنجلس 2011 
نمایشگاه خودروی ژنو 2012 
۵ خودروی هیجانانگیز الکتریکی که منتظر آنهاییم!